Categoriearchief: Geen categorie

OPINIE – Laat Erdoğan niet langer zijn gang gaan

Enschede – (21-11-2016)

Laat Erdoğan niet langer zijn gang gaan

http://www.volkskrant.nl/opinie/laat-erdogan-niet-langer-zijn-gang-gaan~a4420049/

Deze week debatteert de Tweede Kamer met de regering over de begroting Buitenlandse Zaken. Daarbij zullen ongetwijfeld de almaar verslechterende mensenrechtensituatie in Turkije en het diverse grenzen overschrijdende optreden van het Turkse leger in Turkije zelf en in de buurlanden aan de orde komen.

De inmiddels volstrekt buitenproportionele maatregelen die de regering Erdoğan onder de dekmantel van de na de couppoging van 15 juli jl. uitgeroepen noodtoestand treft en die niet alleen gericht zijn tegen de Gülen-beweging die volgens de Turkse regering verantwoordelijk voor deze coup gehouden moet worden maar tegen alle (vermeende) tegenstanders van de regerende AK-partij zijn de Kamer genoegzaam bekend. Dat geldt ook voor de enorme geweldsgolf die het zuidoosten van Turkije al langer overspoelt en waarbij enorme verwoestingen worden aangericht in hier gelegen steden inclusief de veelal cultuurhistorisch belangrijke stadscentra. Hierop is de Turkse regering direct aanspreekbaar en het blijft voor ons als Aramese Beweging voor Mensenrechten onbegrijpelijk waarom dit niet met meer overtuiging gebeurt en met sanctiemaatregelen kracht bij wordt gezet.

Inmiddels gaat het niet meer alleen om het optreden van de Turkse regering en het Turkse leger zelf, maar ook om de normverschuivingen in de Turkse samenleving die hiervan het gevolg zijn en waarvan, zoals gebruikelijk, minderheden in de Turkse samenleving de dupe zijn. Minderheden zoals de Aramese, maar ook andere.

We noemen slechts enkele voorbeelden:

Op 17 november jl. werd de enige Aramese co-burgemeester in Turkije, mevrouw Februniye Akyol, uit haar ambt gezet. Dit omdat zij banden met de PKK zou onderhouden. De loze beschuldiging, die aan het adres van alle democratisch gekozen burgemeesters in Zuidoost-Turkije wordt geuit, leidt ertoe dat in ogen van de aanhangers van Erdoğan niet alleen alle Koerdische maar ook alle Aramese politici of andere notabelen niet minder dan terroristen zouden zijn. Februniye Akyol was tot 17 november co-burgemeester van Mardin en lid van de progressieve BDP, de Vrede- en Democratie Partij.

Al eerder, op 7 oktober jl. werd Andrew Brunson, lid van de Turkse associatie van protestantse kerken, in Izmir opgepakt werd omdat hij zogenaamd bezig was om de Turkse nationale veiligheid te ondermijnen. De protestantse kerk van Antakya (het oude Antiochië waar het christendom haar naam kreeg) werd diezelfde dag door de Turkse overheid gesloten omdat een daar plaatsvindende, reguliere bijbelstudie eveneens als staatsveiligheidondermijnend werd gezien. Ook de protestantse predikant Patrick Jansen mocht niet terugkeren naar zijn standplaats Gaziantep terwijl twee andere protestantse theologen het land niet meer binnen mochten komen hoewel ze daar werkzaam waren en hun gezinnen hier nog steeds verbleven. Eén van hen, Ryan Keating, is verantwoordelijk voor het Ankara Refugee Ministry (ARM), dat 6.000 vluchtelingengezinnen van eten, onderdak en kleding voorziet.

Op 16 november jl. werd anti-Armeense graffiti met de tekst “Eens zullen wij in Karabag zijn” aangetroffen op de muren van de Bononti Mkhitarian Armeense school in Istanbul. Dit was de derde Armeense school in drie maanden die van haat-graffiti werd voorzien. Op 1 november jl. werd een Aramese historische begraafplaats in het centrum van Adiyaman in Zuidoost-Turkije door onbekenden onderhanden genomen waarbij tenminste tien graven zijn vernield. Een duidelijk geval van door overheidsoptreden veroorzaakte volkswoede die zich niet tegen daadwerkelijke terroristen richt maar tegen een bevolkingsgroep die daar feitelijk part noch deel aan heeft maar er wel mee in verband is gebracht.

Het is een korte selectie van incidenten die verspreid over heel Turkije voorkomen en die getuigen van een geest die uit de fles komt en daar moeilijk weer in terug te krijgen zal zijn. Een fles die geopend is door de hetze van de regering Erdoğan tegen haar vele (vermeende) tegenstanders. Waar de maatregelen van de regering Erdoğan zelf nog een halt toegeroepen zouden kunnen worden, zullen dit soort incidenten waarbij de daders onder de opgezweepte sympathisanten van Erdoğan gezocht moeten worden langer na blijven ijlen. Genoeg reden om dit niet langer op z’n beloop te laten, maar er nu paal en perk aan te stellen om te voorkomen dat ook dit soort ongecontroleerde incidenten van kwaad tot erger gaan.

Er zijn in de Europese geschiedenis meer gevallen bekend waarin autoritaire regeringsleiders ongebreideld hun gang konden gaan tegen al hun politieke tegenstanders en door hen gebrandmerkte bevolkingsgroepen omdat West-Europese landen in deze regeringsleiders een bondgenoot zagen in de strijd tegen een nog groter kwaad. Dat bleek achteraf een kostbare misrekening te zijn geweest. Voor henzelf, maar vooral voor de politieke tegenstanders en bevolkingsgroepen waar de betreffende regeringsleider zich op uit kon leven zonder noemenswaardig protest.

We doen een klemmend beroep op de Nederlandse politiek om de geschiedenis zich niet te laten herhalen en mensenrechten te laten prevaleren boven korte-termijn-eigenbelang.

ABM organiseert conferentie in het Europees Parlement over de alarmerende situatie en vervolging van Aramese christenen

Op woensdagmiddag 25 mei 2016 organiseerde de Aramese Beweging voor Mensenrechten (ABM) samen met de Werkgroep Interculturele Relaties en Interreligieuze Dialoog van de fractie van de Europese Volkspartij in het Europese Parlement een conferentie over de “Alarmerende situatie en vervolging van Aramese christenen”. Sprekers waren o.a. de Syrisch-Orthodoxe aartsbisschop van Mosoel, Mor Nicodemus Daoud Sharaf, de Syrisch-Orthodoxe pastoor Zuhri Khazaal uit Homs, Severiyos Aydin van de Aramese hulporganisatie Aramaic Relief, genocide-deskundige Anthonie Holslag en onderzoeksjournalist Arnold Karskens. De voorzitter van de Wereldraad van Arameeërs, Johny Messo, stond ook op het programma, maar moest zijn spreektijd afstaan aan de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, Bert Koenders. Dit laatste omdat conferentievoorzitter en Europarlementariër Annie Schreijer-Pierik koning Willem Alexander die diezelfde middag een toespraak in het Europees Parlement hield voor de conferentie had uitgenodigd die daar zelf echter geen tijd voor had, maar vond dat ‘zijn’ minister van Buitenlandse Zaken wel moest gaan.

Lees het hele verslag op:

http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/05/waarom-en-nog-een-paar-vragen-tijdens.html

ABM organiseert samen met EU-parlementariër Annie Schreijer-Pierik een conferentie over de vervolgende Arameeërs in Syrië en Iraq

Conference on

The alarming situation and persecution of Aramean Christians

Enschede (13-5-2016) – De Aramese beweging voor mensenrechten organiseert samen met EU-parlementariër Annie Schreijer-Pierik een conferentie over de vervolgende Arameeërs in Syrië en Iraq. De nood is hoog en de situatie van de Arameeërs is schrijnend. Uit Iraq (Mosul) hebben wij uitgenodigd Aartsbischop Nicodemus Daoud Matti Sharaf en uit Syrië (Homs/Al Qaryatain) hebben wij uitgenodigd pastoor Abuna Zuhri. Zij komen hun bijzondere verhaal vertellen in het Europees Parlement om meer aandacht en hulp te vragen voor de vervolgde en onderdrukte Arameeërs in het Midden-Oosten.

Het hele programma is hieronder opgenomen:

Wednesday, 25 May 2016

16.30 – 18.30 h

European Parliament in Brussels, Room ASP 3 E 2.

16:30 Welcome by Annie Schreijer-Pierik, MEP and by György Hölvényi, MEP and Jan Olbrycht, MEP Co-Chairmen of the Working Group on Intercultural Relations and Interreligious Dialogue of the EPP Group

16:35 Presentation of the Human Rights Report 2015 of the Aramean Movement for Human Rights (ABM) of the Netherlands Aziz Beth Aho, ABM President and other ABM Board Members

16:45 Testimonies of three Aramean victims of persecution and discrimination:

The fate of the Christians of Mosul. An entire diocese exiled by the “Islamic State” terrorist group His Eminence Mor Nicodemus Daoud Sharaf, Syriac Orthodox Archbishop of Mosul in Iraq.;

Father Zuhri Khazaal, Syriac Orthodox priest who liberated Aramean and other hostages from ISIS captivity in Syria;

17:25 Severiyos Aydin, President of Aramaic Relief international, which provides humanitarian aid to refugees in Syria, Iraq, Jordan and Lebanon.

17:35 The persecution of Aramean Christians and the process of Genocide, Anthonie Holslag, Dutch Genocide scientist (University of Amsterdam, University of Utrecht)

Discussion

17:45 “I witnessed their life, flight and expulsion: Christians and minorities in the Middle East” Arnold Karskens, Dutch War Correspondent, Journalist and Author

17:50 The response of international organizations to the dire plight of Aramean Christians Johny Messo, President of the World Council of Arameans (Syriacs) WCA, ngo – special consultative status with the United Nations (ECOSOC)

17:55 Discussion with panel of speakers, MEPs and other participants.

18:25 Concluding remarks Annie Schreijer-Pierik, Dutch Member of the European Parliament (CDA).

Interpretation in English, French, German, Dutch and Italian will be provided.

Arameeërs herdenken Genocide van 1915 “The one who does not remember history is bound to live through again” (degene die de geschiedenis niet herdenkt zal deze nog eens moeten beleven).

Diaspora (24 april 2016) – Over de hele wereld herdenken Arameeërs de 101-jarige herdenking van de massaslachting, die bekend staat als Armeense genocide maar waarbij naast de naar schatting 1,5 miljoen Armeense ook 750.000 Aramese burgers van het toenmalige Ottomaanse Rijk zijn omgekomen.

Wat houdt de Genocide in?
Het begrip genocide is tamelijk nieuw (71 jaar oud), maar het verschijnsel bestaat al veel langer en werd in het industriële tijdperk ook benoemd. Zo sprak Babeuf in 1794 al over het “exterminating wheel” (het doorgaande uitmoorden; het vernietigen van mensen om het vernieten); Hegel sprak in 1821 over “fanaticism of destruction” en August von Platen in 1831 over “Volksmurder”. Raphaël Lemkin zou uiteindelijk in 1943 het begrip “genocide” introduceren in het boek “Axis Rule in Occupied Europe” waarbij opmerkelijk is dat omvang van de vernietiging door de Asmogendheden in de tijd dat hij dit boek schreef nog nauwelijks bekend was buiten het door hen bezette Europa.

Ook het verschijnsel zelf was al eerder in de 20ste eeuw bekend. Onder de naam “Herero” werden in opdracht van het koloniaal bestuur in de Duitse kolonies in 1908/9 dodenlijsten afgewerkt waarbij de namen opmerkelijk genoeg in rode inkt waren geschreven. In Oekraïne vond in de jaren ’30 de Holodomoer plaats waarbij de Sovjets moedwillig een groot deel van de Oekraïense bevolking de hongerdood liet sterven in wat tot die tijd de graanschuur van Europa was. En er was de Armeense genocide die van 1915 tot 1919 plaatsvond en een duidelijk voorbeeld was van een systematische moord op mensen, niet om wat ze doen, maar om wat ze zijn. Een moord waarbij het volledige staatsapparaat werd ingezet met leger, administraties, spoorwegen etc. In 1919 was de vernietiging van het Armeense volksdeel in het oosten van het Ottomaanse Rijk vrijwel volledig, alleen in het midden van het land waren nog overlevenden te vinden.

Het Genocide-verdrag van de Verenigde Naties uit 1948 gaat grotendeels op de definitie van Lemkin terug en het betreffende artikel II luidt als volgt:

In dit verdrag wordt onder genocide verstaan een van de volgende handelingen, gepleegd met het opzet om een nationale, etnische of godsdienstige groep, dan wel een groep, behorende tot een bepaald ras, geheel of gedeeltelijk als zodanig te vernietigen:(a) het doden van leden van de groep;(b) het toebrengen van ernstig lichamelijk of geestelijk letsel aan leden van de groep;(c) het opzettelijk aan de groep opleggen van levensvoorwaarden die gericht zijn op haar gehele of gedeeltelijke lichamelijke vernietiging;(d) het nemen van maatregelen, bedoeld om geboorten binnen de groep te voorkomen;(e) het gewelddadig overbrengen van kinderen van de groep naar een andere groep.

Wat hierbij opvalt is dat Lemkin en daarmee ook de VN zich in deze definitie niet lieten leiden door de Holocaust, zoals vaak wordt beweerd, maar door de Armeense genodice. De punten (d) en (e) – gedwongen geboortebeperking en gedwongen adoptie – vonden namelijk niet plaats tijdens de Holocaust maar wel tijdens de Armeense Genocide.

De kritiek dat de definitie enkel op de Holocaust zou zijn gebaseerd snijdt dus geen hout, maar er zijn wel andere problemen met de definitie. Zo is lastig vast te stellen of er daadwerkelijk opzet in het spel is en is het lijstje criteria – nationaal, etnisch, raciaal of religieus – te beperkt. Eigenlijk is het probleem dat de definitie te statisch is – te zeer gericht op een bepaalde situatie of gebeurtenis – en processen als een culturele en politieke dynamiek, maar ook de motivaties en de oorzaken, niet meeneemt.

Over deze dynamiek, het genocidaal proces, is ook heel veel geschreven, waarbij je enerzijds, met sociologen en politicologen top-down kunt kijken waarom staten en samenlevingen een genocide in gang zetten en anderzijds, met antropologen en sociaal-psychologen bottom-up waarom mensen hier aan deelnemen of zich ertoe laten lenen. Als het om de eerste benadering gaat is de theorie van Melson van belang die laat zien dat genocide de uitkomst is van een politiek proces en meeste wordt bespoedigd door een politieke crisis. Zo vonden in het Ottomaanse Rijk in 1908 en 1913 twee revoluties plaats die wel gezien worden als de startpunten van de Armeense Genocide. Bij de tweede benadering zijn sociaal-psychologische experimenten heel belangrijk die laten zien dat heel normale mensen onder bepaalde omstandigheden tot de meest extreme dingen in staat zijn.

Onder Pol Pot in Cambodja zijn 1.700.000 Cambodjanen omgekomen. Er wordt wel gezegd dat die politieke tegenstanders waren, maar dan behoorde daar kennelijk de hele Vietnamese minderheid in Cambodja bij die volledig is uitgemoord en ook alle Cambodjaanse Chinezen; alle stedelingen en alle brildrager (de laatste groep vanwege hun gelijkenis met Franse intellectuelen). De Cambodjaanse Genocide had dus wel degelijk ook etnische en raciale aspecten. Dat blijkt ook uit het feit dat ook kinderen werden vermoord. Dat heeft niets met politieke oppositie te maken maar met etnische en raciale identiteit.

De Rwandese Genocide was de snelste. In 100 dagen moorden de Hutu’s 500.000 tot 1.000.000 Tutsi’s en Twa (de laatste groep wordt nooit genoemd, maar heeft nog zwaarder geleden dan de Tutsi’s). Als je dat omrekent kom je op 1 dode per 2 minuten. En dat zonder industriële infrastructuur met gaskamers e.d.

In Bosnië-Hercegovina zijn 100.000 tot 150.000 doden gevallen. Daar deed enerzijds het concentratiekamp weer zijn intrede, maar ook de driejaarlange “belegering” van Sarajevo was in feite een genocidaal proces waarbij het niet om de inname van de stad ging maar om het doden van de bevolking.

Door onderzoekers van de genocide als proces wordt meer en meer benadrukt dat het niet aan maar om het doden van mensen gaat, of van een bevolkingsgroep maar om de vernietiging van een daarbij behorende cultuur. Dat verklaart ook waarom bij diverse genocides niet alleen de mensen doelwit zijn, maar ook dragers van de culturele identiteit van deze mensen, zoals hun religieuze gebouwen (synagogen, kerken en moskeeën), uiterlijke kenmerken van mensen, hun taal en hun namen. In het Turkije van na de genocide zie je dat andere talen dan het Turks niet getolereerd wordt, dat leden van minderheidsgroepen, inclusief de overlevenden van de genocide, Turkse namen moeten aannemen en dat alles wat “niet Turks” is (dus bijvoorbeeld kerken) niet gerestaureerd mag worden.

De Nederlandse genocide-onderzoeker Zwaan heeft in 2001 zes stappen in het genocidaal proces onderscheiden:

– identificatie van de betreffende groep
– segregatie en isolatie
– ontnemen van eigendommen
– concentratie
– destructie
– “vergeten”

En de Amerikaanse onderzoeker Stanton onderscheidt in 2013 zelfs tien fasen:

– Classificatie
– Symbolisatie
– Discriminatie
– Ontmenselijking
– Organisatie
– Polarisatie
– Voorbereiding
– Vervolging
– Vernietiging
– Ontkenning

Maar dan blijft de vraag waarom het gebeurt. In zijn boek “The Roots of Evil: The Origins of Genocide and Other Group Violence” geeft Ervin Staub de volgende verklaring:

“All human beings strive for a coherent and positive self-concept, a self-definition that provides continuity and guides one’s life. Difficult conditions threaten the self-concept as people cannot care for themselves and their families or control the circumstances of their lives.”

Oftewel: genocides vinden vaak plaats vanuit een minderwaardigheidscomplex van de daders. In de zoektocht naar een eigen identiteit ontneemt je de ander datgene waarin je jezelf minder acht. En het proces is dan een “continuum of destruction”, vergelijkbaar met pestgedrag waarbij je ook steeds een heel klein stapje verder gaat waar steeds niemand tegen protesteert omdat ze namelijk al aan het voorgaande stapje gewend waren geraakt.

Je krijgt hiermee een culturele uiting van geweld, dat langs de volgende acht stappen verloopt:

– stigmatisering
– vernietiging van civiele identiteit
– vernietiging van economische identiteit
– vernietiging van identiteitsindicatoren (social death)
– ontnemen recht van nageslacht
– vernietiging van gender identiteit
– vernietiging van menselijke identiteit
– vernietiging van geschiedenis / recht om te herinneren

Genocide is al met al dus veel meer een dynamisch proces dan een statisch iets, zoals vastgelegd in het genocide-verdrag van de genocide. Maar ook de VN is tot dat inzicht gekomen en zij spreekt inmiddels van de “Responsibility to Protect” in plaats van van de “prevention of genocide”. Met name in Veiligheidsraadssresoluties 1674 en2170 staan zeer behartigenswaardige dingen over de bescherming van minderheden.

“The one who does not remember history is bound to live through again” (degene die de geschiedenis niet herdenkt zal deze nog eens moeten beleven).

ABM rapportage 2014/2015 over de Aramese mensenrechten

Rijssen (16-01-2016) Vanavond vond in het gebouw de Aramese Vereniging Abgar in Rijssen onder leiding van het Overijsselse CDA-Statenlid Susan Faal-Takak de presentatie van de zesde mensenrechtenrapportage van de Aramese Beweging voor Mensenrechten (ABM) plaats. Net als de vijfde rapportage die twee jaar geleden in het gebouw van de Aramese Vereniging in Oldenzaal werd gepresenteerd beschreef ook deze rapportage de mensenrechtensituatie in Turkije, Irak en Syrië over de afgelopen twee jaar, in dit geval dus 2014 en 2015. Was twee jaar geleden de inzet van ABM bij de campagne Syria’s Request in het voorjaar van 2013 de reden dat er geen tijd was om een rapportage te presenteren, dit keer was de inzet van ABM bij de herdenkingsactiviteiten van de Armeense Genocide en Aramese Seyfo in het voorjaar van 2015 de reden.

Lees het hele verslag op deze link:

http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/01/botsende-politieke-agendas.html

ABM-rapportage inzake bedreigde Aramese christenen in het Midden- Oosten

ENSCHEDE (8-01-2016) – Aramese Beweging voor Mensenrechten (ABM) organiseert op zaterdag 16 januari (i.s.m. de Aramese vereniging in Rijssen) een bijeenkomst over de rol van de Europese Unie en de Nederlandse regering inzake de bescherming van de Aramese christenen in het Midden-Oosten. De avond begint om 18.30 uur en vindt plaats in het gebouw van de Aramese Vereniging/de Syrisch Orthodoxe kerk in Rijssen (Roelof Bosmastraat 35). Voor de zesde keer brengt de Aramese Beweging voor Mensenrechten een jaarlijkse rapportage uit over de mensenrechtensituatie van Aramese christenen in het Midden-Oosten. De bijeenkomst is openbaar en entree is vrij.

ABM-rapportage
Voor de zesde keer brengt de Aramese Beweging voor Mensenrechten een jaarlijkse rapportage uit over de mensenrechtensituatie van Aramese christenen in het Midden-Oosten. Uit deze Mensenrechtenrapportage blijkt dat de Aramese christenen, met name in Syrië en Irak het meest te lijden hebben én na 100 jaar opnieuw doelwit zijn geworden van een genocide. Ook in buurland Turkije loopt specifiek geweld tegen de daar levende Aramese christenen op, nu het conflict tussen de Koerdische opstandelingen en het Turkse leger in Zuidoost Turkije (Tur Abdin) opnieuw is opgelaaid, waarbij dagelijks aan beide kanten slachtoffers vallen.

De inleiders van de informatiebijeenkomst zijn:

Mevrouw Kati Piri (PvdA), EU-parlementslid en tevens rapporteur over Turkije
De heer Peter van Dalen (CU-SGP), EU parlementslid; werkgroep vrijheid van Godsdienst en levensbeschouwing
De heer Aziz Beth Aho, voorzitter van de Aramese Beweging voor Mensenrechten (ABM)

Na de presentatie van de Mensenrechtenrapportage door Aziz Beth Aho (ABM), volgt de reacties van Kati Piri. Hierna zullen de inleiders met elkaar en met de zaal discussiëren over de vraag wat Nederland en EU kunnen doen om de bedreigde Aramese christenen in Turkije, Irak en Syrië te helpen.

Wat betekent de onstabiele situatie voor de toekomst van inheemse Aramese christenen in Irak, Syrië en Turkije, én in het breder Midden-Oosten? Is dit de genadeklap die 100 jaar geleden werd ingezet met de genocide op de Aramese- en Armeense christenen in het toenmalige Ottomaanse Rijk waar het huidige Syrië, Irak en Turkije deel van uitmaakten? Wat zou het Westen moeten doen of juist moeten nalaten om de ontwikkeling nog te keren? En is dat überhaupt nog mogelijk of is het inmiddels te laat en is het lot van de Aramese en andere christenen in het Midden-Oosten bezegeld?

ABM
De Aramese Beweging voor Mensenrechten (ABM) is een onafhankelijke mensenrechtenorganisatie die zich geweldloos inzet voor vrede en rechtvaardigheid. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens onderschrijvend, heeft de ABM tot doel
elke schending van mensenrechten, en die van de Aramese bevolking in het bijzonder, internationaal bij politici en overheden aan te kaarten. Tevens werkt ABM samen met zowel lokale als internationale, organisaties om de belangen van de Aramese bevolking
te behartigen. Meer informatie over de Arameeërs en de activiteiten van ABM vindt u op www.aramesebeweging.nl

NIEUWSBRIEF ABM DECEMBER 2015

ABM steunt het initiatief Kerstmanifest Vluchtelingen Welkom

Enschede, 1 december 2015.

Dag iedereen in Enschede,

Onze stad kwam in 2012 met een hartverwarmend Serious Request in touw voor het goede doel. Voorjaar 2015 toonde Enschede wederom passie met The Passion. Tien maanden later kan de stad opnieuw goed een nieuwe impuls gebruiken.

Aan de vooravond van de komst van vluchtelingen naar Enschede hebben gebalde vuisten, gespierde taal en bebloede varkenskoppen het imago van ons onderuit gehaald. Tijd voor een positieve daad in deze donkere dagen voor kerst !

Onderteken onderstaand KERSTMANIFEST, dat binnenkort Huis aan Huis verspreid wordt in Enschede.

Hiermee maken we duidelijk dat voor veel Enschedeërs vluchtelingen welkom zijn.

Organisaties èn particulieren kunnen ondertekenen!

Mail uw naam naar: vluchtelingen.enschede@gmail.com en maak 10, 25, 50 euro of meer over op rekeningnummer: NL 11 TRIO 0390 186996 van Platform voor Vluchtelingen en Asielzoekers Enschede t.n.v. Kerstmanifest.

Met dank, Initiatiefgroep Platform Vluchtelingen en Asielzoekers Enschede.

voorzitter Jan van Lijf

secretaris Tiny Hannink.

website Platform: http://pvaenschede.blogspot.nl/

GEEN BOMMEN OP SYRIE

TEKEN DE PETITIE!

Geen bommen op Syrië!

De Nederlandse regering beraadt zich over een verzoek van de Verenigde Staten om bij te dragen aan de bombardementen op Syrië. Hierdoor dreigt Nederland opnieuw betrokken te raken bij een oorlog die niets oplost. In plaats daarvan vergroten de bommen de ellende voor de Syrische bevolking alleen maar.

https://www.change.org/p/nederlandse-regering-geen-bommen-op-syri%C3%AB

In gesprek op het ministerie over de positie van Aramese christenen en Syrië

(14-7-2015) Vanmiddag heeft een delegatie van de Aramese Beweging voor Mensenrechten (ABM) naar aanleiding van de overhandiging van de petitie op 13 maart jl. aan minister Koenders, op diens ministerie van Buitenlandse Zaken in Den Haag met een drietal beleidsambtenaren gesproken die verantwoordelijk zijn voor de thema’s godsdienstvrijheid en de regio Syrië, Irak en Jordanië.

In het gesprek zetten we uiteen dat ‘godsdienstvrijheid’ voor ABM niet enkel een individueel recht is, maar ook dat van een gemeenschap, inclusief haar structuren, gebouwen, religieus erfgoed en de erkenning van bepaalde uitingsvormen (zoals feestdagen) door de staat.

Lees verder via deze link:

http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2015/07/in-gesprek-op-het-ministerie-over-de.html